25 DE ABRIL COM PRINCÍPIOS E COM UM SENTIDO
Comemoramos hoje 40 anos da data que marca o acontecimento mais esperado durante longos 48 anos - a Liberdade de um povo e das suas gentes se poderem expressar, exprimir, e viver sem os constrangimentos da censura e da ameaça sobre a sua integridade física e moral.
Se o 25 de Abril de 74 nos proporcionou a Liberdade, volvidos 40 anos, temos de reconhecer, falta cumprir a Democracia.
Não a democracia apenas dos direitos e liberdades abstratas. A democracia social e económica.
Na procura de um novo modelo económico e social baseado na assunção de princípios básicos de uma sociedade verdadeiramente democrática - honradez de conduta, justiça e equidade social.
Com cidadãos, tal como os militares que há 40 anos, sem medo, saíram das suas casernas e vieram para a rua derrubar um regime opressor e caduco, a serem capazes de lutar, participando empenhadamente, em todos os lugares, praças, cantos e recantos de Portugal, na construção de um país moderno, desenvolvido e independente.
Com mulheres e homens, que tratam da coisa pública, sábios, competentes, defensores intransigentes da dignidade e bem-estar dos seus concidadãos, e impolutos.
Porque é assim, desta forma, que se cumpre o verdadeiro espírito de Abril.
25 de Abril, Sempre!
António de Souza e Silva
CANZÓN DE CUNA PRA ROSALÍA CASTRO, MORTA
Érguete, miña amiga,
que xa cantan os galos do dia!
Érguete, miña amada,
porque o vente muxe, coma unha vaca!
Os arados van e vên
dende Santiago a Belén.
Dende Belén a Santiago
un anxo ven en un barco.
Un barco de prata fina
que traia a door de Galicia.
Galicia deitada e queda
transida de tristes herbas.
Herbas que cobren téu leito
e a negra fonte dos teus cabelos.
Cabelos que van ao mar
onde as nubens teñrn seu nídio pombal.
Érguete, miña amiga,
que xa cantan os galos do dia!
Érguete, miña amada,
porque o vente muxe, coma unha vaca!
Federico García Lorca - Seis Poemas Galegos (Edición Ilustrada/Camiño do Faro)
ROMAXE DE NOSA SEÑORA DA BARCA
Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequena
e a súa barca!
A Virxen era pequena
e a sua coroa de prata.
Marelos os catro bois
que no seu carro a levaban.
Pompas de vidro traguían
a choiva pol-a montana.
Mortas e mortos de néboa
pol-as congostras chegaban.
Virxen, deixa a túa cariña
nos doces ollos das vacas
e leva sobr’o teu manto
as frores da amortallada!
Pol-a testa de Galicia
xa ven salaiando a i-alba.
A Virxen mira pra o mar
dend’a porta da súa casa.
Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequena
e a súa barca!
Federico García Lorca - Seis Poemas Galegos (Edición Ilustrada/Camiño do Faro)
MADRIGAL Â CIBDÁ DE SANTIAGO
Chove en Santiago
meu doce amor.
Camelia branca do ar
brila entebrecida ô sol.
Chove en Santiago
na noite escura.
Herbas de prata e de sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva pol-a rúa,
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol;
Ágoa da mañán anterga
trema no meu corazón.
Federico García Lorca - Seis Poemas Galegos (Edición Ilustrada/Camiño do Faro)
Música - Luar Na Lubre, album «Cabo do Mundo»